Emilius Vanderhaeghen 1888-1994, de 106-jarige opgeëiste van Gent

Gazet van Antwerpen
14 april 1990

Vanderhaeghen Emilius Josephus, werd op 11 april 1888 thuis aan de Groendreef in Gent geboren. Hij, had nog twee broers en een zus. Een broer overleed op 14-jarige leeftijd en zijn andere broer emigreerde naar Amerika.

Hij herinnerde zich ook nog, dat hij als 7-jarige in 1895 eens in de fabriek moest gaan werken en kreeg voor de hele dag slechts één enkele boterham mee. Tot aan de leeftijd van 12 jaar ging hij naar school. Daarna moest de kleine Emiel uit werken als hulpje in een koordenfabriek.

Een jaar later ging hij werken in de katoenfabriek "La Lys". In 1912 kreeg hij er een vast contract en zou als zeildraaier-stoftrekker actief werkzaam blijven tot aan zijn pensioengerechtigde leeftijd. Bovendien werd hij tweemaal als laureaat van de arbeid onderscheiden.

Het Volk
13 april 1992

Hoewel Emiel zich in 1908 vrijlootte en geen legerdienst diende te vervullen, werd hij in 1916 opgeëist, om zijn Vaderland tijdens de Eerste Wereldoorlog te verdedigen. Ondertussen, was hij reeds in 1911 in het huwelijk getreden met Maria Hoste, die op 31 december 1933 overleed en als echtpaar kinderloos bleven.

Enkele jaren later trok hij in bij Christine Tanghe, die de zorg had van een meisje van haar bovenburen. De moeder van dit meisje, Leonie Sadonius nam op aandringen van vaar dochter Emiel in huis, nadat mevr. Tanghe in 1963 was overleden. Daar Emiel geen familie meer had, bleven Leonie en haar dochter zich verder ontfermen over hem.

Zijn eeuwfeestverjaardagen gingen nooit onopgemerkt voorbij. Zijn medeburgers zamelden destijds de nodige fondsen bij elkaar, om Emiel met een koets naar het stadhuis te brengen toen hij honderd jaar oud geworden was. Hij, werd er opgewacht door burgemeester Jacques Monsaert (1934-2002), die hem een mooie receptie aanbood.

Het Volk, 19 juni 1994

Het jaar daarop, had er ondertussen een burgemeesterswissel plaatsgehad en wist Emiel de aanwezigen naar zijn hand te zetten. Met zijn ludieke liedjes en uitspraken kon hij steeds burgemeester Gilbert Temmerman (1928-2012) en de talrijke aanwezigen aan het lachen brengen. Tot en met de leeftijd van 105 jaar trok Emiel, steeds zelf naar het Stadhuis als hij er gevierd moest worden.

Een goed bewaard geheim van Emiel was, dat hij steeds kastanjes in zijn zak had. Een oude tante gaf ze ooit aan hem toen hij nog jong was, met de raad, om ze ieder jaar te vernieuwen, op voorwaarde, dat iemand ze schonk, want ze zelf rapen zou geen effect geven. Misschien waren deze kastanjes het geluk van zijn lang leven.

Begin 1994, werd het een beetje te zwaar voor 75-jarige Leonie Sadonius, bij wie Emiel al meer dan dertig jaar inwoonde. Vanaf dan nam hij zijn intrek in het rust-en verzorgingstehuis Volkskliniek. De dochter van Leonie en  schoonzuster waren er daar verpleegster.

Emiel op 106-jarige leeftijd met naast
hem zijn vertrouwde verpleegster
Collectie Leondyme

Toen Emiel als 106-jarige gevierd werd, kon hij zich niet meer verplaatsen naar het Stadhuis. Burgemeester Gilbert Temmerman kwam met schepen Danny Van De Winckel dan zelf naar hun oudste inwoner van Gent, om hem persoonlijk te feliciteren.

Emiel, die tot op hoge leeftijd urenlang en kilometers ver kon wandelen, overleed er op 17 juli 1994 te Gent en werd 106 jaar, 3 maanden en 6 dagen oud.


Raadpleegbare bronnen:

De Morgen, 1 april 1988
Gazet Van Antwerpen, 14 april 1990
Het Volk, 14 april 1990, 13 april 1992, 12 april en 19 juni 1994

106-jarigen

Informatie en eventuele aanvullingen over honderdjarigen vanuit gans België is steeds welkom. Mailen kan naar: noel.de.mey@telenet.be

Homepage