 |
Elvire Cornand thuis
als honderdjarige gevierd
Collectie Leondyme |
Cornand Elvire Stephanie, werd als tweede van drie kinderen in het gezin kolenhandelaar Adolf Cornand en Lucie De Meyer op
12 april 1892 te Zaffelare
geboren. Zij ging naar school tot aan de leeftijd van dertien jaar. Leergierig als zij was, leerde de jonge Elvire nog heel wat bij door zelfstudie.
 |
| Het Volk, 9 april 1992 |
Op amper twintigjarige leeftijd leerde zij haar toekomstige echtgenoot
Robert van Pottelsberghe de la Potterie (1884-1954) kennen. Een huwelijk volgde op 12 september 1912, gingen na de eerste Wereldoorlog in Gentbrugge wonen.
Zij, kregen vier kinderen: Joseph (°1913), Elisabeth, die op 19-jarige leeftijd overleed t.g.v. een hersenvliesontsteking, Hélène en Monique als jongste telg, die op 56-jarige leeftijd aan een ongeneeslijke ziekte overleed.
 |
Luchtdoop met zweefvliegtuig onder
impuls van Walter Capiau
Artikel met referentie: B.V.C/J.A.K. |
Zelf kampte Elvire al van tijdens haar jeugd met een zwakke gezondheid, bloedarmoede en een luie maag. Elvire moet ondanks dit gegeven een sterke vrouw geweest zijn, want ze deed graag aan turnen. Hoewel zij dagelijks turnoefeningen uitvoerde, kreeg zij op 85-jarige leeftijd een hartinfarct, waarbij zij het H. Oliesel toegediend kreeg.
 |
Artikel van Manu Debruyne
Foto: Johan Martens |
Op 98-jarige leeftijd vloog ze nog de lucht in met een tweemotorig vliegtuigje en het jaar daarop kreeg ze van haar kinderen nog een ballonvaart als geschenk. Ook
Walter Capiau (1937-2014), loste één van haar wensen in. Hij, liet Elvire met een zweefvliegtuigje door de lucht zweven op haar honderdste verjaardag. Dit was eigenlijk als promotiestunt bedoeld voor de Flanders Fly In luchtvaartdagen, die in Wevelgem plaatsgevonden hadden, maar eigenlijk hield Elvire daar geen goede herinneringen van over.
In december 1993, maakte Elvire een ongelukkige val, waarbij zij haar heup brak. Zij, revalideerde zonder hulp van krukken of hulpstok. Als kranige hoogbejaarde vrouw volharde zij door haar dagelijkse turnoefeningen niet te ontzien. Alleen heeft zij nu tijdens het wandelen met haar dochter, de steun van haar arm nodig. Nog tijdens dit bewuste jaar mocht ze op uitnodiging van Sabena met al haar kleinkinderen het vliegtuig in.
 |
| Bidprentje Elvire Cornand |
 |
| Collectie Leondyme |
Elvire, die steeds in haar woning had blijven wonen mocht meermaals een delegatie van het Gentse stadsbestuur met schepen
Noël Bouquet (1932-2013) link thuis ontvangen toen zij als honderdjarige gevierd werd.
Zij,
overleed er in haar woonst te Sint-Amandsberg op
4 april 1998 en werd
106 jaar, 1 maand, 3 weken en 2 dagen oud.
Raadpleegbare bronnen:
De Gentenaar, 14 april 1990
Het Volk, 9 april 1992, 13 april 1995, 13 april 1996
Informatie en eventuele aanvullingen over honderdjarigen vanuit gans België is steeds welkom. Mailen kan naar: noel.de.mey@telenet.be
Homepage
1 opmerking:
Elvire Cornand was onze allerliefste bomma ! Zij was de mama van onze lieve moeder Monique die enkele dagen voor de 100ste verjaardag van Elvire gestorven is...dat was uiteraard een grote klap voor ons allemaal maar zekers ook voor haar ! Ze had al een dochter op jonge leeftijd verloren en nu moest ze haar jongste dochter (toen 56jaar) afgeven na een korte hevige ziekte (op nog geen 3 maanden tijd ! Maar ondanks dit grote verlies hield ze zich kranig en sterk.
Na het overlijden van haar man bleef ze al alleen wonen met haar kinderen in haar huisje in de Nekkersvijverstraat te Sint-Amandsberg. Ze bleef er wonen tot na haar 101ste verjaardag. Sinds het huwelijk van haar jongste dochter Monique met onze papa wijlen Marcel Vermeulen, woonde ze daar op het eerste verdiep en werd haar huis dus een kangoeroewoning waar iedereen welkom was, zowel beneden bij onze lieve ouders als boven bij onze lieve bomma ! Hun deur en hun hart stond altijd open voor familie & vrienden ! Maar na het overlijden van Monique werd dit huis letterlijk & figuurlijk een leeg huis : onze papa Marcel heeft hier bij ons dan nog enkele jaren ingewoond t/m zijn overlijden en Elvire bleef wel eerst nog kranig alleen verderwonen (ze stond zo op haar zelfstandigheid!), maar na haar val besefte ze dat het beter was dat ze ging gaan inwonen bij haar andere dochter Hélène die vandaag de dag ook al de kaap van 100jaar voorbij is !
Zoals op haar gedachtenisprentje ook vermeld staat, was ELVIRE inderdaad een warm en Eenvoudig iemand, altijd heel gewoon in woord & daad ; ze was zekers ook enorm Levenslustig en straalde dat ook altijd uit ; opgeven stond niet in haar woordenboek en ze had dus een soort van Vechtlust in haar ;
ze vond ook voor alles een oplossing, was heel creatief en Initiatief ; ze was dus zekers een Revolutionaire vrouw en dit t/m haar hoge leeftijd ; Edelmoedig en heel wijs was ze ook ! Deze 6 waarden typeren haar het meest ! Maar ze had ook een héél groot luisterend oor voor ons allemaal en een groot gouden hart ! Tot op het einde, had ze voor iedereen steeds aandacht, bleef ze ons allemaal heel graag zien en keek ze altijd uit naar onze bezoekjes, uiteraard wederzijds !
We vergeten haar nooit ! Ze woont vandaag de dag nog altijd levendig in onze harten en dat zal altijd ook zo blijven ! Ze was een prachtbomma die we altijd enorm bewonderd hebben en waar we steeds naar op keken en we zijn blij dat we dit haar ooit zo eens verteld hebben !
Beste Noel, hartelijk dank voor dit prachtig artikel over haar !! Het doet ons deugd dat onze bomma zo nooit zal vergeten worden !
Proficiat met je mooie blog ! Het allerbeste nog ! Mvg ! Frank en Marleen VERMEULEN-Dhaenens uit Gentbrugge
Een reactie posten