François de Navarre 1785-1887, de 102-jarige oud-strijder tijdens het Franse Keizerrijk van Fize-Fontaine-lez-Huy

Journal de Bruges
9 september 1887

De Navarre François, werd omstreeks 1785 in het Franse Le Havre geboren. Als 15-jarig kind volgde hij met zijn vader en moeder generaal Napoleon tijdens zijn veldtochten naar Italië, Syrië en Egypte. Als jonge militair onderscheidde hij zich achtereenvolgens in de verschillende veldslagen bij Austerlitz in 1805, Jena in 1806 en Eylau in 1807.

In 1808 was François in Spanje, maar verliet dit land na drie jaar, om er in Rusland getuige te zijn van de dramatische gebeurtenissen van de Slag bij Smolensk en bij de Slag aan de  Berezina in 1812. Daarna verbleef hij lange tijd in Polen, waarna hij naar Frankrijk en vervolgen- met zijn vriend Thioux-naar België terugkeerde.

Gazette van Brugge, 1887

Gedurende ruim dertig jaar verbleef hij er in de verschillende dorpen van Verlaine, Bodegnée en Fizé-Fontaine-le Huy. Nu een deelgemeente van Villers-le-Bouillet. Daar oefende hij er de verschillende beroepen uit van boerenknecht, oogstarbeider, koetsier, scherm-of dansmeester...

François, had met zijn sterk en onvermoeibaar uiterlijk, tijdens de vele veldtochten en militaire loopbaan  zich meermaals in hachelijke posities bevonden. Daarvoor werd hij, onderscheiden was met de Sint-Helenamedaille en vele andere militaire eretekens.

François, zou zijn grote geliefde Keizer Napoleon ruim 66 jaar overleven. Hij, overleed er als één der oudste overblijvende soldaten van Napoleon te Fize-Fontaine-lez- Huy  in 1887 in de leeftijd van 102 jaar.

Raadpleegbare bronnen:

De Gazette van Brugge, 1887
Journal de Bruges, 9 september 1887

Meesters Leonardus 1796-1896, de honderdjarige oud-strijder tijdens het Franse Keizerrijk van Eigenbilzen

Informatie zonder
bronreferentie

Leonardus Meesters, werd op 22 maart 1796 in Eigenbilzen geboren. Hij, was de zoon van Marcellus Meesters (1771-1847) en van Maria Boulen (1772-1818) link.

Het Nieuwsblad van Geel, 7 maart 1896

Zijn loting vond plaats in 1815 en was soldaat van 29 mei 1815 tot 8 mei 1818 bij het 42ste bataljon der Nederlanden. Op 1 juni 1830 werd hij als gendarme aangenomen en deed er dienst in de Nederlandse Koninklijke Maréchaussée, maar na enkele maanden nam hij op 1 oktober van datzelfde jaar dienst bij de Belgische rijkswacht. Hij, trad op 11 november 1839 te Valkenburg in het huwelijk met Marie Catherine Bogman (1807-1871).

Vervolgens nam Leonardus deel aan de veldtochten tegen Holland in 1830, 1831, 1832 en 1833, waar hij er vanaf 1 maart 1831 als rijkswachter te paard diensten volbracht.

Op 1 januari 1847 werd hij in het bezit gesteld van 3 frontstrepen en op 13 januari 1853, ging Leonardus als rijkswachter op pensioen. Bovendien was hij de laatste overgebleven Belgische oud-strijder, die slag had geleverd onder de legers van Napoleon.

Den denderbode, 26 maart 1896

Tijdens de verkiezingen voor de Kamer in oktober 1894 vervulde hij als een sterke gebouwde hoogbejaarde grijsaard nog zijn kiesplicht en deed dit zonder bril.

Limburgse honderdjarigen met
tweede van links Leonardus Meesters

Toen Eigenbilzen volop aan de voorbereidingen bezig was om Leonardus te vieren, gebeurde dit eerder in mineur.

Een goede tien dagen eerder werd hij lusteloos zonder eigenlijk ziek te zijn en moest het bed houden. Dokter Cuypers bezocht hem dagelijks terwijl zijn broer en kloosterling  Lambertus (°1815) hem aan zijn bed bijstond voor de verdere verpleging.
De eigenlijke festiviteiten maakte hij niet meer mee, ondanks de enorme volkstoeloop.

Bidprentje
Leonardus Meesters

Den denderbode, 26 maart 1896

Zowel de Nederlandse als de Belgische gendarmes, kwamen hulde brengen aan de oudste gewezen soldaat van België, maar kregen hem niet meer te zien. Zijn kleinzoon en kapelaan de E.H. Meesters droeg de H.Mis op, terwijl zijn broer Lambertus eveneens aanwezig was.

Leonardus, die niet mee heeft kunnen genieten, van de feestelijkheden, overleed er in zijn geboortedorp, twee dagen nadat hij honderd jaar oud geworden was op 24 maart 1896. Hij, werd 100 jaar en 2 dagen oud.





Bronnen: Den denderbode, 26 maart 1896
Het Nieuwsblad van Geel, 7 maart 1896
Foto en bidprentje eigen collectie

Larmoyeux Pierre Joseph 1795-1895, de honderdjarige oud-strijder tijdens het Franse Keizerrijk van Ransart

Pierre Larmoyeux
Home Scarlet Ransart
Cartes Illustrées

Pierre Joseph Larmoyeux,  werd op 5 maart 1795 te Ransart geboren. Hij, was de zoon van Jean Joseph Larmoyeux (ca 1763-1827) en van Marie Agnès Joseph Durvaux (1771-1845) link.

Op 8 november 1820, trad hij te Ransart met Marie Catherine Gérard (°1793) in het huwelijk. Zij, was de dochter van Jean Joseph Gérard (1759-1814) en van Anne Joseph Lenobie (1761-1843) link.

Gazette van Brugge, 6 maart 1895

Deze voormalige soldaat en spijkerverkoper uit de republikeinse periode was eerder een zonderling. De man, die reeds de eeuwgrens had bereikt en bijtijds een uitstapje maakte naar Charleroi, vertelde aan al wie het horen wilde, dat hij zijn documenten ging afhalen om er te trouwen.

Ook had hij reeds twee jaar eerder zijn doodskist besteld, waar hij die met regelmaat ging bekijken. Vervolgens, had  de voormalige oud-strijder uit het Franse Keizerrijk 24  flambeeuwdragers (fakkeldragers) aangesproken, die hem eervol dienden te begeleiden bij zijn overlijden. Toch moest hij met regelmaat in vervanging voorzien, daar meerdere dragers eerder kwamen te overlijden.

Gazette van Brugge, 26 december 1895

Pierre, die bij de Slag van Waterloo strijd had geleverd, overleed er te Ransart op 23 december 1895 en werd 100 jaar, 9 maanden, 2 weken en 4 dagen oud.

Pierre Joseph, was drager van de St. Helenamedaille link

Bronnen: Soldat Napoléonais à Ransart et à Jumet link
Ransart: Il s'est battu contre Napoléon Bonaparte link
Derniers vétérans de l'armée napoléonienne, Premier Empiere link