Grysole Valère 1892-1994, de 101-jarige oud-strijder en vuurkruiser W.O. I van Poperinge

Valère Grysole 1892-1994,
gevierd als honderdjarige

Valère Grysole, werd als zoon van Henri en Marie-Louise Brulez op 1 juli 1892 te Kemmel geboren. Woonachtig zijnde te Marquette-Nord (Lille) in het arrondissement van Tourcoing, kwam Valère op 9 november 1916 bij de 2de Genie te Watou in dienst als soldaat-klaroenblazer.

Op 1 februari 1917 vertrok hij naar Barneville, om er daarna naar Booitshoeke terug te keren. Valère streed gedurende 12 maanden aan het front en 10 maanden achter de linies. Zijn militaire verplichtingen stopten op 12 augustus 1919.

Bidprentje, Valère Grysole 

Valère was houder van de vuurkaart, had 2 frontstrepen en werd met volgende eretekens onderscheiden:

Het Vuurkruis
De Herinneringsmedaille aan de Oorlog 1914-1918
De Overwinningsmedaille aan de Oorlog 1914-1918

Rouwbrief, Valère Grysole

Valère, die beroepshalve cinema-uitbater was, werd weduwnaar uit een eerste huwelijk van Marie Ghesquiere en uit een tweede huwelijk van Jeanette Samain.

De gewezen oud-strijder-vuurkruiser-klaroenblazer uit Wereldoorlog I, overleed in het Mariaziekenhuis van Poperinge op 10 april 1994. Hij verliet de eeuwcirkel op de leeftijd van 101 jaar, 9 maanden, 1 week en 2 dagen.





Bronnen:Legerarchief van Evere
Foto, bidprentje en rouwbrief, verzameling Leondyme

Noël De Mey

Goossens Petrus 1889-1990, de 101-jarige oud-strijder en vuurkruiser W.O. I van Boom

Petrus Goossens, werd in het gezin van Joannes Franciscus en Maria Van Campenhout op 31 juli 1889 te Rumst geboren. Hij vervulde zijn legerdienst in vredestijd van 15 september 1909 tot 31 juli 1911 bij het 1ste Linieregiment.

Wanneer de Eerste Wereldoorlog uitbrak vervoegde hij op 4 augustus 1914 zijn voormalig regiment en maakte deel uit van de 10de compagnie. Gedurende 38 maanden streed hij aan het front en nog eens 14 maanden achter de linies. Op 31 januari 1919 stopte zijn oorlogservaring. Petrus werd ooit tot een militaire gevangenisstraf van 5 jaar veroordeeld, omwille het feit, dat hij niet tijdig op zijn post verscheen. Deze straf werd wel na vijf maanden ongedaan gemaakt.

Nooit heeft Petrus zich op een volwaardige manier kunnen verdedigen, daar de krijgsrechtsvoering uitsluitend in het Frans werd gevoerd. Petrus, was immers de taal niet machtig (zoals zoveel andere landgenoten). Na de oorlog heeft hij dit dan ook kenbaar gemaakt aan de bevoegde militaire instanties. Vervolgens was Petrus houder van de vuurkaart, liep 1 kwetsuur streep op, had 5 frontstrepen en werd met volgende eretekens onderscheiden:

Oorlogskruis met Palm
De Overwinningsmedaille aan de Oorlog 1914-1918
De Herinneringsmedaille aan de Oorlog 1914-1918
Het Vuurkruis
Ridder in de Leopold II Orde met Zwaarden
Ridder in de Kroonorde met Zwaarden
Herinneringsmedaille der Regering van Zijne Majesteit Leopold II
Ridder in de Leopoldsorde met Zwaarden
Officier in de Leopold II Orde met Zwaarden
Officier in de Kroonorde met Zwaarden
Officier in de Leopoldsorde met Zwaarden

Rouwbrief Petrus Goossens

Bidprentje van oud-strijder-vuurkruiser
Petrus Goossens 1889-1990

Petrus, die een voormalige steenbewerker en weduwnaar was van Maria De Belder overleed er te Boom op 13 december 1990. De oud-strijder-vuurkruiser van weleer werd 101 jaar, 4 maanden, 1 week en 6 dagen oud.

Bronnen:Koninklijk legerarchief van Brussel
Bidprentje en rouwbrief, verzameling Leondyme

Noël De Mey

Jan Le Mire (1560-1611), de vierde bisschop van Antwerpen

Uit Zondagsvriend 23-10-1932

De familie Le Mire-die naar haar naam drie spiegels of "miroirs" in haar wapen droeg-waren afkomstig uit Kamerijk. Doch vestigden zij zich midden de XVIde eeuw te Brussel. Jan, die er in 1560 werd geboren vatte zijn Latijnse studies aan bij de Broeders en vervolgens vervulde hij zijn hogere opleiding te Leuven en te Douai.

In 1951 werd Jan als pastoor benoemd van St.Jacob op de Koudenberg te Brussel, de kapel van het Koninklijk Hof. Hij bleef in functie onder de hertogen Albrecht en Isabella, totdat de Stoel van Antwerpen leeg kwam te staan n.a.v. de overplaatsing van bisschop Willem van Bergen naar Kamerijk. Jan Le Mire werd als kandidaat door de aartshertogen naar voor geschoven voor Antwerpen, omwille van zijn verdiensten. Op 30 mei 1604 werd Jan Le Mire, als nieuwe bisschop ingewijd.

Direct na zijn aanstelling zette hij zich aan het werk voor de inrichting van zijn bisdom. Zijn geleerde neef Aubertus Miraus werd als scholaster aangesteld; bracht een seminarie voor priesters tot stand en in 1610 hield hij een synode, dat voor de Antwerpse kerk van grote betekenis was.

Daarenboven onderzocht hij op verzoek van het aartsbisschop de mirakelen, die aan O.L.V. van Scherpenheuvel waren toebedeeld en gaf de geschiedenis weer van het wonderdadig  beeld, dat als eerste bestempeld stond van Scherpenheuvel.

Op 11 januari 1611 sloeg het noodlot toe. Tijdens het huwelijksfeest van de graaf van Hoogstraten met een Berlaymont, die te Brussel werd gehouden, werd hij door een beroerte getroffen. Dezelfde nacht nog overleed bisschop Jan Le Mire.

Acht dagen voor zijn overlijden, voelde hij zich reeds niet goed en had nog zijn testament kunnen opmaken. Een deel van zijn fortuin werd geschonken aan studiebeurzen, om de mogelijkheid te bieden hogere studies aan te vatten. Gedurende Aubertus Le Mire. Beide Le Mire's zijn als oom en neef in de kerkelijke Antwerpse geschiedenis, onafscheidbaar.
eel zijn leven ging zijn belangstelling immers daar naar uit. Ook ijverde hij voor een beter volksonderwijs te Antwerpen met medewerking van zijn secretaris-scholaster

Op nauwelijks 51-jarige leeftijd overleed Jan Le Mire en werd in het koor van de Antwerpse kathedraal begraven.

Bronnen:
Oud-Antwerpse portrettengalerij van Floris Prims
Zondagsnieuws van 23 oktober 1932
Noël De Mey