Ernest Maes 1896-1996, de honderdjarige oud-strijder en vuurkruiser W.O.I van Oostende

Ernest Maes, werd op 4 mei 1896 in het gezin van Jean-Baptiste en Momerency Marie te Oostende geboren. Op 14 september 1915 kwam hij effectief in actieve dienst in het Franse instructiecentrum nr. 8 te Calais. Een opleiding bij het 5de regiment Genie, 5de bataljon telegrafisten volgde van 9 oktober 1916 tot 22 november 1916.

Gedurende 34 maanden werd Ernest ingezet aan de frontlinies en nog eens 5 maanden erachter. Ondertussen was hij op 7 september 1917 reeds tot korporaal bevorderd. Er is geen exacte duidelijkheid welke zijn verblijf was in het hospitaal, dat op 20 maart 1916 zijn aanvang had tot vermoedelijk 23 april er opvolgend.

Bidprentje Ernest Maes 1896-1996

Ernest, werd met onbepaald verlof naar huis gestuurd op 1 oktober 1919 en werd nog tot sergeant bevorderd op 28 mei 1926. Ernest, die in in 1938 een aanvraag indiende tot het bekomen van de vuurkaart en 5 frontstrepen had, werd met volgende militaire eretekens onderscheiden:

Oorlogskruis met palm,
De Overwinningsmedaille aan de Oorlog van 1914-1918
De Herinneringsmedaille aan de Oorlog van 1914-1918

Ernest, die weduwnaar was van Julie Verheust, overleed op 27 november 1996 in zijn koninginnenbadstad op de leeftijd van 100 jaar, 6 maanden, 3 weken en 2 dagen.


Bron:
Legerarchief van Evere
Bidprentje, Leondyme

Camiel Maenhout 1892-1993, de honderdjarige oud-strijder en vuurkruiser W.O.I van Moerkerke Sint-Rita

Camiel Maenhout
Legerarchief Evere

Camiel Maenhout, werd in het landbouwersgezin van Jean en Clémence Coppens op 13 april 1892 te Moerkerke geboren. Hij, vervulde in vredestijd zijn dienstplicht van 1 oktober 1912 tot 30 december 1913 als soldaat bij het 1ste linieregiment.

Zes maanden nadat Camiel zij militaire plichten had vervuld, mocht hij op 30 juli 1914 zijn militaire kledij terug aantrekken. Via het 21ste linieregiment keerde hij naar zijn oorspronkelijk 1ste linieregiment terug. Op 29 december 1914 werd hij tijdens gevechten te Diksmuide gekwetst en werd op 1 januari 1915 in het ziekenhuis van Granville ter verpleging  opgenomen.

Camiel Maenhout op oudere leeftijd
Legerarchief Evere

Op 30 september 1918 werd Camiel gevangengenomen en naar de krijgsgevangenkampen van Duitsland overgebracht, waar hij er tot 31 januari zou ondergebracht worden. Zijn militaire oorlogsperiode stopte op 23 september 1919.

Camiel, die gedurende ongeveer 45 maanden aan het front had gestreden, had 7 frontstrepen, 1 kwetsuurstreep, was houder van de vuurkaart en werd met volgende militaire eretekens onderscheiden:

Vuurkruis,
IJzerkruis,
Oorlogskruis met Palm,
De Overwinningsmedaille aan de Oorlog van 1914-1918,
De Herinneringsmedaille aan de Oorlog van 1914-1918,
Ridder in de Leopold II Orde met Zwaarden,
Ridder in de Kroonorde met Zwaarden,
Ridder in de Kroonorde met Zwaarden,
De Herinneringsmedaille van de Regering  van Zijne Majesteit Albert I,
Ridder in de Leopoldsorde met Zwaarden,
Officier in de Leopold II Orde met Zwaarden,
Officier in de Kroonorde met Zwaarden,
Officier in de Leopoldsorde met Zwaarden

Camiel Maenhout als honderdjarige
gevierd.
Brugsch Handelsblad 17 april 1992

De gevangenschapstreep, werd niet aan Camiel toegekend, omwille het feit, dat hij niet aan de voorwaarden voldeed volgens de Wet van 24 juni 1952. Deze Wet bepaalde, dat er pas na een gevangenschap van zes maanden een streep werd toegekend. Camiel, kwam twee maanden tekort.

Na de oorlog trad Camiel in het huwelijk met Maria Blomme (+1983), waarmee hij twee kinderen kreeg en runden er een landbouwbedrijf. Tot op de leeftijd van 98 jaar bleef Camiel zelfstandig wonen en trok daarna in bij zijn dochter. Als honderdjarige werd hij op een voortreffelijke wijze gevierd in zijn geboortedorp Sint-Rita.

Bidprentje Camiel Maenhout

De voormalige oud-strijder/vuurkruiser en oorlogsinvalide van 1914-1918, overleed er op 2 januari 1993 te Knokke en werd 100 jaar, 8 maanden, 2 weken en 5 dagen oud.

Bronnen:
Bidprentje, Leondyme
Foto's, legerarchief Evere
Brugsch Handelsblad 17 april 1992
Guldenboek der Vuurkaart 1937-1938, pagina 355

Valeer Madou 1890-1993, de 102-jarige oud-strijder W.O.I van Koksijde

Valeer Madou werd als zoon van Auguste en Josephine Voet op 19 juni 1860 te Ramskapelle geboren. Beroepshalve was hij een stoker. Op 9 augustus 1916 tekende hij een vrijwillige dienstverbintenis als soldaat bij de spoorwegsectie der veldbuurtspoorwegen voor de duur van de oorlog. Daar Valeer onder geen enkel voorwendsel deel uitgemaakt had van een legereenheid kon hij daar in dienst treden.

Zijn dagloon bestond destijds uit 4 oude Belgische frank met daar bovenop een dagvergoeding van nog eens 3 frank. Valeer maakte de veertiendaagse veldtocht mee, was houder van de vuurkaart, zat gedurende 28 maanden aan de frontlinies en had drie frontstrepen. Zijn functie bij de veldbuurtspoorwegen bleef Valeer uitoefenen tot 10 mei 1919.

Valeer, die gehuwd was met Bertha Rossey, bleef als gezin niet van oorlogsellende gespaard. Zijn echtgenote, die gedurende de oorlog in Frankrijk verbleef en maar pas terugkeerde nadat de oorlog voorbij was, zag alles vernield zien bij haar terugkeer. Bovendien,waren zij de wanhoop nabij, daar hun jongste zoon op 22 maart 1919 kwam te overlijden. Daarenboven werd nog een ander kind van hen door een ontploffing gekwetst daags na hun terugkeer.

Valeer, die weduwnaar geworden was, overleed op 11 maart 1993 te Koksijde en werd 102 jaar, 8 maanden, 2 weken en 6 dagen oud. Heb niet kunnen achterhalen of Valeer militaire onderscheidingen heeft bekomen.

Bron: Bidprentje Leondyme
Militair archief Evere