In de XIe eeuw, lag er niet ver van de plaats waar dat nu Blankenberge ligt, een kapel dat ter ere van Onze Lieve Vrouw, de kapel van Scarphout wordt genoemd. Dit heiligdom was gebouwd op een landtong, die een einde in de zee liep. Langzamerhand werd deze landtong door de erosie ingepalmd die kenmerkend was in de IXe en de Xe eeuw. Doch de kapel bleef overeind tot in het jaar 1334, toen een overstroming de kapel onbruikbaar maakte. De kustbewoners braken de kapel af en plaatsten ze op een betere plaats. In die tijd bestonden de meeste kapellen en kerken nog in hout en het was des te meer gemakkelijk deze dan ook te verplaatsen
Enkele jaren later zagen vissers hunner grote verbazing een O.L. Vrouwbeeld op de zeegolven drijven. Zij besloten het beeld naar de kapel van Scarphout over te brengen. ’s Anderendaags toen de vissers terug met hun boten de zee introkken zagen ze het genoemde beeld aan de waterkant liggen. Het beeld werd terug op een plechtige manier naar haar voorziene plaats gebracht. Het moet zijn dat het O.L.Vrouwebeeld veel liever op een andere plaats geëerd werd, want de dag nadien, bemerkte men voor de derde keer het beeld langs de oever.
Aangezien het beeld niet in Blankenberge wilde rusten, besloot men het in een korf op een ezel te laden en het zonder leidsman zijn gang te laten gaan. Je kon je indenken dat heel wat brave vissers verstomd stonden te kijken, wanneer het lastdier voorbijtrok zonder geleider richting Meetkerke en er pas halt hield van zodra zij aan de kerk gekomen was. Het is dan ook sinds die dag dat het beeld te Meetkerke wordt gevierd. Ieder jaar eren de vissers van Blankenberge het beeld op deze parochie en telkens dragen zij een nieuw kleed toe aan het beeld.
Men weet niet meer in welk jaar, maar op een bepaald ogenblik hadden de zeevissers niets mee om aan O.L.Vrouw op te dragen. De Hemelse Maagd op haar beurt waarschuwde onze vissers om ter hoogte van Scarphout hun netten op te trekken en er een koffertje uit te halen. In dit kistje was een kier ontstaan, waarbij een stuk kleding wapperde. Men brak het koffertje open en men zag…. vol verwondering een gehele O.L.Vrouwekleed dat onbeschadigd was, ondanks dat het in het zeewater gelegen had. Men spoedde zich naar de plechtige stoet te Meetkerke, om het kleed te offeren en bij wonder paste het aan het beeld. Meetkerke is vanaf dan een vermaarde bedevaartsplaats geworden. (Mariakransken)
Bron:
Gazette van Brugge, maandag 2 juli 1883
Noël De Mey
© sabam 2008
Op de hoogte blijven? Abonneer je op mijn feed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten